Quo usque tandem abutere, Falsi Nuntii, patientia nostra? Quam diu etiam furor iste tuus nos eludet? Quem ad finem sese effrenata iactabit audatia?
Nihilne te nocturnum praesidium Diunarii Unio, nihil urbis vigiliae, nihil timor populi, nihil concursus bonorum omnium, nihil hic munitissimus habendi Valentinum Senatum locus, nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua consilia non sentis, constrictam iam horum omnium scientia teneri coniurationem tuam non vides?
Quid proxima, quid superiore nocte egeris, ubi fueris, quos convocaveris, quid consilii ceperis, quem nostrum ignorare arbitraris?
O tempora, o mores!
Valentinum Senatum et Consilium haec intellegit. Oltra Loquens videt; Falsi Nuntii tamen vivit.
Vivit? Immo vero etiam in Generalitat venit, fit publici consilii particeps, notat et designat oculis ad caedem unum quemque nostrum. Nos autem fortes periodistii satis facere Valentianae Comunitate videmur, si istius furorem ac telavitemus.
Ad mortem te, Falsi Nuntii, duci iussu Oltra Loquens iam pridem oportebat, in te conferri pestem, quam tu in nos (omnes iam diu) machinaris.
- Te recomendamos -
